omwaaien

Dutch

Etymology

From om +‎ waaien.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

omwaaien

1. (of the wind) to blow over

Conjugation

Conjugation of omwaaien (weak, separable)
infinitive	omwaaien
past singular	waaide om
past participle	omgewaaid
infinitive	omwaaien
gerund	omwaaien n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	waai om	waaide om	omwaai	omwaaide
2nd person sing. (jij)	waait om, waai om2	waaide om	omwaait	omwaaide
2nd person sing. (u)	waait om	waaide om	omwaait	omwaaide
2nd person sing. (gij)	waait om	waaide om	omwaait	omwaaide
3rd person singular	waait om	waaide om	omwaait	omwaaide
plural	waaien om	waaiden om	omwaaien	omwaaiden
subjunctive sing.1	waaie om	waaide om	omwaaie	omwaaide
subjunctive plur.1	waaien om	waaiden om	omwaaien	omwaaiden
imperative sing.	waai om
imperative plur.1	waait om
participles	omwaaiend	omgewaaid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Conjugation of omwaaien (strong class 6 with weak past participle, separable)
infinitive	omwaaien
past singular	woei om
past participle	omgewaaid
infinitive	omwaaien
gerund	omwaaien n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	waai om	woei om	omwaai	omwoei
2nd person sing. (jij)	waait om, waai om2	woei om	omwaait	omwoei
2nd person sing. (u)	waait om	woei om	omwaait	omwoei
2nd person sing. (gij)	waait om	woeit om	omwaait	omwoeit
3rd person singular	waait om	woei om	omwaait	omwoei
plural	waaien om	woeien om	omwaaien	omwoeien
subjunctive sing.1	waaie om	woeie om	omwaaie	omwoeie
subjunctive plur.1	waaien om	woeien om	omwaaien	omwoeien
imperative sing.	waai om
imperative plur.1	waait om
participles	omwaaiend	omgewaaid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• waaien om