omverwerpen

Dutch

Etymology

From omver (“over”) + werpen (“throw”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

omverwerpen

1. to overthrow

Conjugation

Conjugation of omverwerpen (strong class 3+7, separable)
infinitive	omverwerpen
past singular	wierp omver
past participle	omvergeworpen
infinitive	omverwerpen
gerund	omverwerpen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	werp omver	wierp omver	omverwerp	omverwierp
2nd person sing. (jij)	werpt omver, werp omver2	wierp omver	omverwerpt	omverwierp
2nd person sing. (u)	werpt omver	wierp omver	omverwerpt	omverwierp
2nd person sing. (gij)	werpt omver	wierpt omver	omverwerpt	omverwierpt
3rd person singular	werpt omver	wierp omver	omverwerpt	omverwierp
plural	werpen omver	wierpen omver	omverwerpen	omverwierpen
subjunctive sing.1	werpe omver	wierpe omver	omverwerpe	omverwierpe
subjunctive plur.1	werpen omver	wierpen omver	omverwerpen	omverwierpen
imperative sing.	werp omver
imperative plur.1	werpt omver
participles	omverwerpend	omvergeworpen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• werpen omver