omowa

See also: omową

Old Polish

Etymology

Deverbal from omówić. First attested in the 15th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɔmɔva/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɔmɔva/

Noun

omowa f

1. slander, defamation

   Synonym: omówienie

   • 1874-1891 [Fifteenth century], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{[1], [2], [3]}, volume XXII, page 247:

     Czlowyek ma tloczicz, yaco moze, calisdą omową o schobye y o ginem

     [Człowiek ma tłoczyć, jako może, kaliżdą omowę o sobie i o jinem]

2. reason; pretense, excuse

   Synonyms: obmówienie, omówienie

   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[4], page 59:

     Vezrawschy na Marya, rzekl yey: Ktora omova chczesch tego (sc. poczęcia) zbycz?

     [Weźrawszy na Maryją rzekł jej: Ktorą omową chcesz tego (sc. poczęcia) zbyć?]

3. occasion; reason
   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[5], page 188:

     To rzekl svyaty Yan na omove onego slowa, ktoresch byl rzekl (sc. pan, occasione illius verbi, quod dixit dominus)

     [To rzekł święty Jan na omowę onego słowa, ktoreż był rzekł (sc. pan, occasione illius verbi, quod dixit dominus)]

Derived terms

(adjective):

• omowny

Related terms

(adjective):

(nouns):

• omawianie
• omówca
• omówienie

(verbs):

• mówić impf
• omówić pf, omawiać impf

Descendants

• Middle Polish: omowa

References

• Bańkowski, Andrzej (2000) “omowa”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “omowa”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish omowa. By surface analysis, deverbal from omówić.

Pronunciation

• (Middle Polish) IPA^(key): /ɔˈmɔ.va/

Noun

omowa f (diminutive omówka, augmentative omowisko)

1. (Middle Polish) slander, defamation

   Synonym: oszczerstwo

2. (Middle Polish) verbal description
3. (Middle Polish) verbal defense
4. (Middle Polish) justification, explanation

Derived terms

(adjective):

• omowny

Related terms

(adverb):

• omownie

(nouns):

• omawianie
• omownik
• omowność
• omówca
• omówienie

(verbs):

• mówić impf
• omówić pf, omawiać impf

Further reading

• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “omowa”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “omowa”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “omowa”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “omowa”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 3, Warsaw, page 776