omanić

Polish

Etymology

From o- +‎ manić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔˈma.ɲit͡ɕ/
• Rhymes: -aɲit͡ɕ
• Syllabification: o‧ma‧nić

Verb

omanić pf (imperfective omaniać)

1. (transitive or reflexive with się, archaic) Alternative form of omamić

Conjugation

Conjugation of omanić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		omanić
future tense	1st	omanię			omanimy
	2nd	omanisz			omanicie
	3rd	omani			omanią
	impersonal	omani się
past tense	1st	omaniłem, -(e)m omanił	omaniłam, -(e)m omaniła	omaniłom, -(e)m omaniło	omaniliśmy, -(e)śmy omanili	omaniłyśmy, -(e)śmy omaniły
	2nd	omaniłeś, -(e)ś omanił	omaniłaś, -(e)ś omaniła	omaniłoś, -(e)ś omaniło	omaniliście, -(e)ście omanili	omaniłyście, -(e)ście omaniły
	3rd	omanił	omaniła	omaniło	omanili	omaniły
	impersonal	omaniono
conditional	1st	omaniłbym, bym omanił	omaniłabym, bym omaniła	omaniłobym, bym omaniło	omanilibyśmy, byśmy omanili	omaniłybyśmy, byśmy omaniły
	2nd	omaniłbyś, byś omanił	omaniłabyś, byś omaniła	omaniłobyś, byś omaniło	omanilibyście, byście omanili	omaniłybyście, byście omaniły
	3rd	omaniłby, by omanił	omaniłaby, by omaniła	omaniłoby, by omaniło	omaniliby, by omanili	omaniłyby, by omaniły
	impersonal	omaniono by
imperative	1st	niech omanię			omańmy
	2nd	omań			omańcie
	3rd	niech omani			niech omanią
passive adjectival participle		omaniony	omaniona	omanione	omanieni	omanione
anterior adverbial participle		omaniwszy
verbal noun		omanienie

Further reading

• omanić in Polish dictionaries at PWN