odrać

Old Polish

Etymology

From o- +‎ drać. First attested in 1394.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɔdrat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɔdrat͡ɕ/

Verb

odrać pf

1. to strip, to unsheath
   • 1874-1891 [ca 1500], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{[1], [2], [3]}, volume XLVII, page 373:

     O beata virgo, quam tu es denudata et lacerata, id est odrana!

     [O Beata Virgo, quam tu es denudata et lacerata, id est odrana!]

2. (attested in Sieradz-Łęczyca) to steal, to sack
   • 1897 [1394], Teki Adolfa Pawińskiego‎^[4], volume III, number 3288, Łęczyca Land:

     Sicut ipsius domum violenter odral (sc. Nicolaus)

     [Sicut ipsius domum violenter odrał (sc. Nicolaus)]

Descendants

• ⇒ Polish: odra

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “odrać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN