odpocząć

Polish

Etymology

From od- +‎ począć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔtˈpɔ.t͡ʂɔɲt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔt͡ʂɔɲt͡ɕ
• Syllabification: od‧po‧cząć

Verb

odpocząć pf (imperfective odpoczywać)

1. (intransitive) to rest, to relax

Conjugation

Conjugation of odpocząć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		odpocząć
future tense	1st	odpocznę			odpoczniemy
	2nd	odpoczniesz			odpoczniecie
	3rd	odpocznie			odpoczną
	impersonal	odpocznie się
past tense	1st	odpocząłem, -(e)m odpoczął	odpoczęłam, -(e)m odpoczęła	odpoczęłom, -(e)m odpoczęło	odpoczęliśmy, -(e)śmy odpoczęli	odpoczęłyśmy, -(e)śmy odpoczęły
	2nd	odpocząłeś, -(e)ś odpoczął	odpoczęłaś, -(e)ś odpoczęła	odpoczęłoś, -(e)ś odpoczęło	odpoczęliście, -(e)ście odpoczęli	odpoczęłyście, -(e)ście odpoczęły
	3rd	odpoczął	odpoczęła	odpoczęło	odpoczęli	odpoczęły
	impersonal	odpoczęto
conditional	1st	odpocząłbym, bym odpoczął	odpoczęłabym, bym odpoczęła	odpoczęłobym, bym odpoczęło	odpoczęlibyśmy, byśmy odpoczęli	odpoczęłybyśmy, byśmy odpoczęły
	2nd	odpocząłbyś, byś odpoczął	odpoczęłabyś, byś odpoczęła	odpoczęłobyś, byś odpoczęło	odpoczęlibyście, byście odpoczęli	odpoczęłybyście, byście odpoczęły
	3rd	odpocząłby, by odpoczął	odpoczęłaby, by odpoczęła	odpoczęłoby, by odpoczęło	odpoczęliby, by odpoczęli	odpoczęłyby, by odpoczęły
	impersonal	odpoczęto by
imperative	1st	niech odpocznę			odpocznijmy
	2nd	odpocznij			odpocznijcie
	3rd	niech odpocznie			niech odpoczną
anterior adverbial participle		odpocząwszy
verbal noun		odpoczęcie

Related terms

noun

• odpoczynek

 

Further reading

• odpocząć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• odpocząć in Polish dictionaries at PWN