odetrzeć

Polish

From ode- +‎ trzeć. First attested in 1579.^[1]

(Middle Polish) IPA^(key): (16^th c.) /ɔˈdɛ.tr̝ɛt͡ɕ/, (17^th–18^th c.) /ɔˈdɛ.tʂɛt͡ɕ/

odetrzeć pf (imperfective odcierać)

Conjugation of odetrzeć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		odetrzeć
future tense	1^st	odetrę			odetrzemy
	2^nd	odetrzesz			odetrzecie
	3^rd	odetrze			odetrą
	impersonal	odetrze się
past tense	1^st	odtarłem, -(e)m odtarł	odtarłam, -(e)m odtarła	odtarłom, -(e)m odtarło	odtarliśmy, -(e)śmy odtarli	odtarłyśmy, -(e)śmy odtarły
	2^nd	odtarłeś, -(e)ś odtarł	odtarłaś, -(e)ś odtarła	odtarłoś, -(e)ś odtarło	odtarliście, -(e)ście odtarli	odtarłyście, -(e)ście odtarły
	3^rd	odtarł	odtarła	odtarło	odtarli	odtarły
	impersonal	odtarto
conditional	1^st	odtarłbym, bym odtarł	odtarłabym, bym odtarła	odtarłobym, bym odtarło	odtarlibyśmy, byśmy odtarli	odtarłybyśmy, byśmy odtarły
	2^nd	odtarłbyś, byś odtarł	odtarłabyś, byś odtarła	odtarłobyś, byś odtarło	odtarlibyście, byście odtarli	odtarłybyście, byście odtarły
	3^rd	odtarłby, by odtarł	odtarłaby, by odtarła	odtarłoby, by odtarło	odtarliby, by odtarli	odtarłyby, by odtarły
	impersonal	odtarto by
imperative	1^st	niech odetrę			odetrzyjmy
	2^nd	odetrzyj			odetrzyjcie
	3^rd	niech odetrze			niech odetrą
passive adjectival participle		odtarty	odtarta	odtarte	odtarci	odtarte
anterior adverbial participle		odtarłszy
verbal noun		odtarcie

^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “odetrzeć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]