From Wiktionary, the free dictionary
From od- + biec.
odbiec pf (imperfective odbiegać)
- (intransitive) to run away, to depart by running
Conjugation of odbiec pf
|
odbiec
|
odbiegnę
|
odbiegniemy
|
odbiegniesz
|
odbiegniecie
|
odbiegnie
|
odbiegną
|
odbiegnie się
|
odbiegłem, -(e)m odbiegł
|
odbiegłam, -(e)m odbiegła
|
odbiegłom, -(e)m odbiegło
|
odbiegliśmy, -(e)śmy odbiegli
|
odbiegłyśmy, -(e)śmy odbiegły
|
odbiegłeś, -(e)ś odbiegł
|
odbiegłaś, -(e)ś odbiegła
|
odbiegłoś, -(e)ś odbiegło
|
odbiegliście, -(e)ście odbiegli
|
odbiegłyście, -(e)ście odbiegły
|
odbiegł
|
odbiegła
|
odbiegło
|
odbiegli
|
odbiegły
|
odbiegnięto
|
odbiegłbym, bym odbiegł
|
odbiegłabym, bym odbiegła
|
odbiegłobym, bym odbiegło
|
odbieglibyśmy, byśmy odbiegli
|
odbiegłybyśmy, byśmy odbiegły
|
odbiegłbyś, byś odbiegł
|
odbiegłabyś, byś odbiegła
|
odbiegłobyś, byś odbiegło
|
odbieglibyście, byście odbiegli
|
odbiegłybyście, byście odbiegły
|
odbiegłby, by odbiegł
|
odbiegłaby, by odbiegła
|
odbiegłoby, by odbiegło
|
odbiegliby, by odbiegli
|
odbiegłyby, by odbiegły
|
odbiegnięto by
|
niech odbiegnę
|
odbiegnijmy
|
odbiegnij
|
odbiegnijcie
|
niech odbiegnie
|
niech odbiegną
|
odbiegłszy
|
odbiegnięcie
|
- odbiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- odbiec in Polish dictionaries at PWN