ocaleć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From o- +‎ caleć.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ɔˈt͡sa.lɛt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -alɛt͡ɕ
  • Syllabification: o‧ca‧leć

Verb

[edit]

ocaleć pf (imperfective (obsolete) caleć)

  1. (intransitive) to survive (to avoid death or destruction) [with z (+ genitive) or od (+ genitive) ‘death or destruction’]

Conjugation

[edit]
Conjugation of ocaleć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ocaleć
future tense 1st ocaleję ocalejemy
2nd ocalejesz ocalejecie
3rd ocaleje ocaleją
impersonal ocaleje się
past tense 1st ocalałem,
-(e)m ocalał
ocalałam,
-(e)m ocalała
ocalałom,
-(e)m ocalało
ocaleliśmy,
-(e)śmy ocaleli
ocalałyśmy,
-(e)śmy ocalały
2nd ocalałeś,
-(e)ś ocalał
ocalałaś,
-(e)ś ocalała
ocalałoś,
-(e)ś ocalało
ocaleliście,
-(e)ście ocaleli
ocalałyście,
-(e)ście ocalały
3rd ocalał ocalała ocalało ocaleli ocalały
impersonal ocalano
conditional 1st ocalałbym,
bym ocalał
ocalałabym,
bym ocalała
ocalałobym,
bym ocalało
ocalelibyśmy,
byśmy ocaleli
ocalałybyśmy,
byśmy ocalały
2nd ocalałbyś,
byś ocalał
ocalałabyś,
byś ocalała
ocalałobyś,
byś ocalało
ocalelibyście,
byście ocaleli
ocalałybyście,
byście ocalały
3rd ocalałby,
by ocalał
ocalałaby,
by ocalała
ocalałoby,
by ocalało
ocaleliby,
by ocaleli
ocalałyby,
by ocalały
impersonal ocalano by
imperative 1st niech ocaleję ocalejmy
2nd ocalej ocalejcie
3rd niech ocaleje niech ocaleją
anterior adverbial participle ocalawszy
verbal noun ocalenie

Derived terms

[edit]
adjective
noun

Further reading

[edit]
  • ocaleć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ocaleć in Polish dictionaries at PWN