obrzydzić

Polish

Etymology

From o- +‎ brzydzić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔˈbʐɘ.d͡ʑit͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘd͡ʑit͡ɕ
• Syllabification: o‧brzy‧dzić

Verb

obrzydzić pf (imperfective obrzydzać)

1. (transitive) to gross out, to put off

Conjugation

Conjugation of obrzydzić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		obrzydzić
future tense	1st	obrzydzę			obrzydzimy
	2nd	obrzydzisz			obrzydzicie
	3rd	obrzydzi			obrzydzą
	impersonal	obrzydzi się
past tense	1st	obrzydziłem, -(e)m obrzydził	obrzydziłam, -(e)m obrzydziła	obrzydziłom, -(e)m obrzydziło	obrzydziliśmy, -(e)śmy obrzydzili	obrzydziłyśmy, -(e)śmy obrzydziły
	2nd	obrzydziłeś, -(e)ś obrzydził	obrzydziłaś, -(e)ś obrzydziła	obrzydziłoś, -(e)ś obrzydziło	obrzydziliście, -(e)ście obrzydzili	obrzydziłyście, -(e)ście obrzydziły
	3rd	obrzydził	obrzydziła	obrzydziło	obrzydzili	obrzydziły
	impersonal	obrzydzono
conditional	1st	obrzydziłbym, bym obrzydził	obrzydziłabym, bym obrzydziła	obrzydziłobym, bym obrzydziło	obrzydzilibyśmy, byśmy obrzydzili	obrzydziłybyśmy, byśmy obrzydziły
	2nd	obrzydziłbyś, byś obrzydził	obrzydziłabyś, byś obrzydziła	obrzydziłobyś, byś obrzydziło	obrzydzilibyście, byście obrzydzili	obrzydziłybyście, byście obrzydziły
	3rd	obrzydziłby, by obrzydził	obrzydziłaby, by obrzydziła	obrzydziłoby, by obrzydziło	obrzydziliby, by obrzydzili	obrzydziłyby, by obrzydziły
	impersonal	obrzydzono by
imperative	1st	niech obrzydzę			obrzydźmy
	2nd	obrzydź			obrzydźcie
	3rd	niech obrzydzi			niech obrzydzą
passive adjectival participle		obrzydzony	obrzydzona	obrzydzone	obrzydzeni	obrzydzone
anterior adverbial participle		obrzydziwszy
verbal noun		obrzydzenie

Derived terms

noun

• obrzydzenie

 

Further reading

• obrzydzić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• obrzydzić in Polish dictionaries at PWN