oblatać

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From ob- +‎ latać.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ɔˈbla.tat͡ɕ/
  • Rhymes: -atat͡ɕ
  • Syllabification: o‧bla‧tać

Verb

[edit]

oblatać pf (imperfective oblatywać)

  1. (transitive, colloquial) to test-fly

Conjugation

[edit]
Conjugation of oblatać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive oblatać
future tense 1st oblatam oblatamy
2nd oblatasz oblatacie
3rd oblata oblatają
impersonal oblata się
past tense 1st oblatałem,
-(e)m oblatał
oblatałam,
-(e)m oblatała
oblatałom,
-(e)m oblatało
oblataliśmy,
-(e)śmy oblatali
oblatałyśmy,
-(e)śmy oblatały
2nd oblatałeś,
-(e)ś oblatał
oblatałaś,
-(e)ś oblatała
oblatałoś,
-(e)ś oblatało
oblataliście,
-(e)ście oblatali
oblatałyście,
-(e)ście oblatały
3rd oblatał oblatała oblatało oblatali oblatały
impersonal oblatano
conditional 1st oblatałbym,
bym oblatał
oblatałabym,
bym oblatała
oblatałobym,
bym oblatało
oblatalibyśmy,
byśmy oblatali
oblatałybyśmy,
byśmy oblatały
2nd oblatałbyś,
byś oblatał
oblatałabyś,
byś oblatała
oblatałobyś,
byś oblatało
oblatalibyście,
byście oblatali
oblatałybyście,
byście oblatały
3rd oblatałby,
by oblatał
oblatałaby,
by oblatała
oblatałoby,
by oblatało
oblataliby,
by oblatali
oblatałyby,
by oblatały
impersonal oblatano by
imperative 1st niech oblatam oblatajmy
2nd oblataj oblatajcie
3rd niech oblata niech oblatają
passive adjectival participle oblatany oblatana oblatane oblatani oblatane
anterior adverbial participle oblatawszy
verbal noun oblatanie

Further reading

[edit]
  • oblatać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • oblatać in Polish dictionaries at PWN