obezwładnienie

Polish

Etymology

From obezwładnić +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔ.bɛz.vwadˈɲɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: o‧bez‧wład‧nie‧nie

Noun

obezwładnienie n

1. verbal noun of obezwładnić; incapacitation, subdual
2. paralysis, incapacity (state of being unable to act)

   Synonym: paraliż

Declension

Declension of obezwładnienie

	singular
nominative	obezwładnienie
genitive	obezwładnienia
dative	obezwładnieniu
accusative	obezwładnienie
instrumental	obezwładnieniem
locative	obezwładnieniu
vocative	obezwładnienie

Further reading

• obezwładnienie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• obezwładnienie in Polish dictionaries at PWN