obcapić

Polish

Etymology

From ob- +‎ czepić.

Pronunciation

• (Lesser Poland):
  • (Kielce) IPA^(key): /ɔpˈt͡sa.pit͡ɕ/

Verb

obcapić pf

1. (transitive, Kielce) Synonym of otoczyć

   Ludzie po wyjściu z kościoła obcapili księdza. ― After leaving the church, people surrounded the priest.

Further reading

• Władysław Siarkowski (1891) “obcapić”, in “Słowniczek gwary ludowej z okolic Pińczowa”, in Sprawozdania Komisyi Językowej Akademii Umiejętności (in Polish), volume 4, page 337