nurkumaton

Finnish

Etymology

nurkua +‎ -maton

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈnurkumɑton/, [ˈnurkuˌmɑ̝t̪o̞n]
• Rhymes: -ɑton
• Hyphenation^(key): nur‧ku‧ma‧ton

Adjective

nurkumaton

1. unmurmuring, uncomplaining

Declension

Inflection of nurkumaton (Kotus type 34*C/onneton, tt-t gradation)
nominative		nurkumaton	nurkumattomat
genitive		nurkumattoman	nurkumattomien
partitive		nurkumatonta	nurkumattomia
illative		nurkumattomaan	nurkumattomiin
		singular	plural
nominative		nurkumaton	nurkumattomat
accusative	nom.	nurkumaton	nurkumattomat
	gen.	nurkumattoman
genitive		nurkumattoman	nurkumattomien nurkumatonten rare
partitive		nurkumatonta	nurkumattomia
inessive		nurkumattomassa	nurkumattomissa
elative		nurkumattomasta	nurkumattomista
illative		nurkumattomaan	nurkumattomiin
adessive		nurkumattomalla	nurkumattomilla
ablative		nurkumattomalta	nurkumattomilta
allative		nurkumattomalle	nurkumattomille
essive		nurkumattomana	nurkumattomina
translative		nurkumattomaksi	nurkumattomiksi
abessive		nurkumattomatta	nurkumattomitta
instructive		—	nurkumattomin
comitative		—	nurkumattomine

Possessive forms of nurkumaton (Kotus type 34*C/onneton, tt-t gradation)
Rare. Only used with substantive adjectives.
first-person singular possessor singular plural nominative nurkumattomani nurkumattomani accusative nom. nurkumattomani nurkumattomani gen. nurkumattomani genitive nurkumattomani nurkumattomieni nurkumatonteni rare partitive nurkumatontani nurkumattomiani inessive nurkumattomassani nurkumattomissani elative nurkumattomastani nurkumattomistani illative nurkumattomaani nurkumattomiini adessive nurkumattomallani nurkumattomillani ablative nurkumattomaltani nurkumattomiltani allative nurkumattomalleni nurkumattomilleni essive nurkumattomanani nurkumattominani translative nurkumattomakseni nurkumattomikseni abessive nurkumattomattani nurkumattomittani instructive — — comitative — nurkumattomineni second-person singular possessor singular plural nominative nurkumattomasi nurkumattomasi accusative nom. nurkumattomasi nurkumattomasi gen. nurkumattomasi genitive nurkumattomasi nurkumattomiesi nurkumatontesi rare partitive nurkumatontasi nurkumattomiasi inessive nurkumattomassasi nurkumattomissasi elative nurkumattomastasi nurkumattomistasi illative nurkumattomaasi nurkumattomiisi adessive nurkumattomallasi nurkumattomillasi ablative nurkumattomaltasi nurkumattomiltasi allative nurkumattomallesi nurkumattomillesi essive nurkumattomanasi nurkumattominasi translative nurkumattomaksesi nurkumattomiksesi abessive nurkumattomattasi nurkumattomittasi instructive — — comitative — nurkumattominesi first-person plural possessor singular plural nominative nurkumattomamme nurkumattomamme accusative nom. nurkumattomamme nurkumattomamme gen. nurkumattomamme genitive nurkumattomamme nurkumattomiemme nurkumatontemme rare partitive nurkumatontamme nurkumattomiamme inessive nurkumattomassamme nurkumattomissamme elative nurkumattomastamme nurkumattomistamme illative nurkumattomaamme nurkumattomiimme adessive nurkumattomallamme nurkumattomillamme ablative nurkumattomaltamme nurkumattomiltamme allative nurkumattomallemme nurkumattomillemme essive nurkumattomanamme nurkumattominamme translative nurkumattomaksemme nurkumattomiksemme abessive nurkumattomattamme nurkumattomittamme instructive — — comitative — nurkumattominemme second-person plural possessor singular plural nominative nurkumattomanne nurkumattomanne accusative nom. nurkumattomanne nurkumattomanne gen. nurkumattomanne genitive nurkumattomanne nurkumattomienne nurkumatontenne rare partitive nurkumatontanne nurkumattomianne inessive nurkumattomassanne nurkumattomissanne elative nurkumattomastanne nurkumattomistanne illative nurkumattomaanne nurkumattomiinne adessive nurkumattomallanne nurkumattomillanne ablative nurkumattomaltanne nurkumattomiltanne allative nurkumattomallenne nurkumattomillenne essive nurkumattomananne nurkumattominanne translative nurkumattomaksenne nurkumattomiksenne abessive nurkumattomattanne nurkumattomittanne instructive — — comitative — nurkumattominenne third-person possessor singular plural nominative nurkumattomansa nurkumattomansa accusative nom. nurkumattomansa nurkumattomansa gen. nurkumattomansa genitive nurkumattomansa nurkumattomiensa nurkumatontensa rare partitive nurkumatontaan nurkumatontansa nurkumattomiaan nurkumattomiansa inessive nurkumattomassaan nurkumattomassansa nurkumattomissaan nurkumattomissansa elative nurkumattomastaan nurkumattomastansa nurkumattomistaan nurkumattomistansa illative nurkumattomaansa nurkumattomiinsa adessive nurkumattomallaan nurkumattomallansa nurkumattomillaan nurkumattomillansa ablative nurkumattomaltaan nurkumattomaltansa nurkumattomiltaan nurkumattomiltansa allative nurkumattomalleen nurkumattomallensa nurkumattomilleen nurkumattomillensa essive nurkumattomanaan nurkumattomanansa nurkumattominaan nurkumattominansa translative nurkumattomakseen nurkumattomaksensa nurkumattomikseen nurkumattomiksensa abessive nurkumattomattaan nurkumattomattansa nurkumattomittaan nurkumattomittansa instructive — — comitative — nurkumattomineen nurkumattominensa

Participle

nurkumaton

1. negative participle of nurkua

Derived terms

• nurkumattomuus