nummarius

Latin

Etymology

From nummus (“coin, piece of money”) +‎ -ārius (adjectival suffix).

Pronunciation

• (Classical Latin) IPA^(key): /numˈmaː.ri.us/, [nʊmˈmäːriʊs̠]
• (modern Italianate Ecclesiastical) IPA^(key): /numˈma.ri.us/, [numˈmäːrius]

Adjective

nummārius (feminine nummāria, neuter nummārium); first/second-declension adjective

1. (relational) money
2. venal

Declension

First/second-declension adjective.

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	nummārius	nummāria	nummārium		nummāriī	nummāriae	nummāria
genitive	nummāriī	nummāriae	nummāriī		nummāriōrum	nummāriārum	nummāriōrum
dative	nummāriō	nummāriae	nummāriō		nummāriīs
accusative	nummārium	nummāriam	nummārium		nummāriōs	nummāriās	nummāria
ablative	nummāriō	nummāriā	nummāriō		nummāriīs
vocative	nummārie	nummāria	nummārium		nummāriī	nummāriae	nummāria

Descendants

• Italian: nummario
• Portuguese: numário

References

• “nummarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• “nummarius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
• nummarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
• Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book‎^[1], London: Macmillan and Co.
  • finance; money-matters: res nummaria or pecuniaria
    
  • to be in severe pecuniary straits: in summa difficultate nummaria versari (Verr. 2. 28. 69)