normatywny

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Adapted borrowing of French normatif +‎ -ny.[1][2][3][4] First attested in 1854.[5]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /nɔr.maˈtɘv.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɘvnɘ
  • Syllabification: nor‧ma‧tyw‧ny

Adjective

[edit]

normatywny (not comparable, derived adverb normatywnie)[6]

  1. normative (establishing or prescribing a norm)
  2. normative (subject to such norms)
  3. normative (official; standardized)

Declension

[edit]

References

[edit]
  1. ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “normatywny”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
  2. ^ Stanisław Dubisz, editor (2003), “normatywny”, in Uniwersalny słownik języka polskiego [Universal dictionary of the Polish language]‎[1] (in Polish), volumes 1-4, Warsaw: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, →ISBN
  3. ^ Halina Zgółkowa, editor (1994-2005), “normatywny”, in Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, volumes 1-50, Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, →ISBN
  4. ^ Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “normatywny”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
  5. ^ Gazeta Lwowska (in Polish), volume 44, number 157, 1854 July 12, page 1
  6. ^ normatywny”, in Słownik gramatyczny języka polskiego [Grammatical Dictionary of Polish], 2022

Further reading

[edit]
  • normatywny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • normatywny in Polish dictionaries at PWN
  • normatywny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego