neerbuigen

Dutch

Etymology

From neer (“down”) +‎ buigen (“to bow”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

neerbuigen

1. bow down

Conjugation

Conjugation of neerbuigen (strong class 2b, separable)
infinitive	neerbuigen
past singular	boog neer
past participle	neergebogen
infinitive	neerbuigen
gerund	neerbuigen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	buig neer	boog neer	neerbuig	neerboog
2nd person sing. (jij)	buigt neer, buig neer2	boog neer	neerbuigt	neerboog
2nd person sing. (u)	buigt neer	boog neer	neerbuigt	neerboog
2nd person sing. (gij)	buigt neer	boogt neer	neerbuigt	neerboogt
3rd person singular	buigt neer	boog neer	neerbuigt	neerboog
plural	buigen neer	bogen neer	neerbuigen	neerbogen
subjunctive sing.1	buige neer	boge neer	neerbuige	neerboge
subjunctive plur.1	buigen neer	bogen neer	neerbuigen	neerbogen
imperative sing.	buig neer
imperative plur.1	buigt neer
participles	neerbuigend	neergebogen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

See also

• neerkijken op (more used in context of condescending)

Anagrams

• buigen neer, regenbuien