narzygać

Polish

Etymology

From na- +‎ rzygać.

Pronunciation

• IPA^(key): /naˈʐɘ.ɡat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘɡat͡ɕ
• Syllabification: na‧rzy‧gać

Verb

narzygać pf

1. (intransitive, colloquial) to puke onto something

Conjugation

Conjugation of narzygać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		narzygać
future tense	1st	narzygam			narzygamy
	2nd	narzygasz			narzygacie
	3rd	narzyga			narzygają
	impersonal	narzyga się
past tense	1st	narzygałem, -(e)m narzygał	narzygałam, -(e)m narzygała	narzygałom, -(e)m narzygało	narzygaliśmy, -(e)śmy narzygali	narzygałyśmy, -(e)śmy narzygały
	2nd	narzygałeś, -(e)ś narzygał	narzygałaś, -(e)ś narzygała	narzygałoś, -(e)ś narzygało	narzygaliście, -(e)ście narzygali	narzygałyście, -(e)ście narzygały
	3rd	narzygał	narzygała	narzygało	narzygali	narzygały
	impersonal	narzygano
conditional	1st	narzygałbym, bym narzygał	narzygałabym, bym narzygała	narzygałobym, bym narzygało	narzygalibyśmy, byśmy narzygali	narzygałybyśmy, byśmy narzygały
	2nd	narzygałbyś, byś narzygał	narzygałabyś, byś narzygała	narzygałobyś, byś narzygało	narzygalibyście, byście narzygali	narzygałybyście, byście narzygały
	3rd	narzygałby, by narzygał	narzygałaby, by narzygała	narzygałoby, by narzygało	narzygaliby, by narzygali	narzygałyby, by narzygały
	impersonal	narzygano by
imperative	1st	niech narzygam			narzygajmy
	2nd	narzygaj			narzygajcie
	3rd	niech narzyga			niech narzygają
anterior adverbial participle		narzygawszy
verbal noun		narzyganie

Further reading

• narzygać in Polish dictionaries at PWN