narów

See also: narow

Polish

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈna.ruf/

• (Masovia):
  • (Far Masovian) IPA^(key): /ˈna.rof/

• Rhymes: -aruf
• Syllabification: na‧rów

Etymology 1

Borrowed from Old Ruthenian но́ровъ (nórov), from Old East Slavic норовъ (norovŭ), from Proto-Slavic *norvъ, possibly from Proto-Indo-European *h₂nḗr (“man, power, force”).

Noun

narów m inan

1. (archaic, literary) bad habit, vice

Declension

Declension of narów

	singular	plural
nominative	narów	narowy
genitive	narowu	narowów
dative	narowowi	narowom
accusative	narów	narowy
instrumental	narowem	narowami
locative	narowie	narowach
vocative	narowie	narowy

Derived terms

adjectives

• narowisty
• narowny

 

noun

• narowistość

 

verbs

• narowić impf, znarowić pf
• narowieć impf

 

Related terms

adjective

• niemrawy

 

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

narów

1. second-person singular imperative of narowić

Further reading

• narów in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• narów in Polish dictionaries at PWN
• Wojciech Grzegorzewicz (1894) “narowy”, in Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności (in Polish), volume 5, Krakow: Akademia Umiejętności, page 115