namienić

Polish

Alternative forms

• namniemić (“to name, to choose”) (Far Masovian)

Etymology

From na- +‎ mienić.

Pronunciation

• IPA^(key): /naˈmjɛ.ɲit͡ɕ/
• Rhymes: -ɛɲit͡ɕ
• Syllabification: na‧mie‧nić

Verb

namienić pf (imperfective namieniać)

1. (transitive, dated) to mention, to reference [with o (+ locative) ‘something’]

   Synonyms: nadmienić, wspomnieć

Conjugation

Conjugation of namienić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		namienić
future tense	1st	namienię			namienimy
	2nd	namienisz			namienicie
	3rd	namieni			namienią
	impersonal	namieni się
past tense	1st	namieniłem, -(e)m namienił	namieniłam, -(e)m namieniła	namieniłom, -(e)m namieniło	namieniliśmy, -(e)śmy namienili	namieniłyśmy, -(e)śmy namieniły
	2nd	namieniłeś, -(e)ś namienił	namieniłaś, -(e)ś namieniła	namieniłoś, -(e)ś namieniło	namieniliście, -(e)ście namienili	namieniłyście, -(e)ście namieniły
	3rd	namienił	namieniła	namieniło	namienili	namieniły
	impersonal	namieniono
conditional	1st	namieniłbym, bym namienił	namieniłabym, bym namieniła	namieniłobym, bym namieniło	namienilibyśmy, byśmy namienili	namieniłybyśmy, byśmy namieniły
	2nd	namieniłbyś, byś namienił	namieniłabyś, byś namieniła	namieniłobyś, byś namieniło	namienilibyście, byście namienili	namieniłybyście, byście namieniły
	3rd	namieniłby, by namienił	namieniłaby, by namieniła	namieniłoby, by namieniło	namieniliby, by namienili	namieniłyby, by namieniły
	impersonal	namieniono by
imperative	1st	niech namienię			namieńmy
	2nd	namień			namieńcie
	3rd	niech namieni			niech namienią
passive adjectival participle		namieniony	namieniona	namienione	namienieni	namienione
anterior adverbial participle		namieniwszy
verbal noun		namienienie

Further reading

• namienić in Polish dictionaries at PWN