nakrzyczeć

Polish

Etymology

From na- +‎ krzyczeć.

Pronunciation

• IPA^(key): /naˈkʂɘ.t͡ʂɛt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘt͡ʂɛt͡ɕ
• Syllabification: na‧krzy‧czeć

Verb

nakrzyczeć pf

1. (intransitive) to scold, to rebuke [with na (+ accusative) ‘someone’]
2. (reflexive with się, colloquial) to tire oneself out by shouting or scolding someone
3. (reflexive with się, colloquial) to shout for a long time, to shout to one's heart's content

   Synonym: wykrzyczeć się

Conjugation

Conjugation of nakrzyczeć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		nakrzyczeć
future tense	1st	nakrzyczę			nakrzyczymy
	2nd	nakrzyczysz			nakrzyczycie
	3rd	nakrzyczy			nakrzyczą
	impersonal	nakrzyczy się
past tense	1st	nakrzyczałem, -(e)m nakrzyczał	nakrzyczałam, -(e)m nakrzyczała	nakrzyczałom, -(e)m nakrzyczało	nakrzyczeliśmy, -(e)śmy nakrzyczeli	nakrzyczałyśmy, -(e)śmy nakrzyczały
	2nd	nakrzyczałeś, -(e)ś nakrzyczał	nakrzyczałaś, -(e)ś nakrzyczała	nakrzyczałoś, -(e)ś nakrzyczało	nakrzyczeliście, -(e)ście nakrzyczeli	nakrzyczałyście, -(e)ście nakrzyczały
	3rd	nakrzyczał	nakrzyczała	nakrzyczało	nakrzyczeli	nakrzyczały
	impersonal	nakrzyczano
conditional	1st	nakrzyczałbym, bym nakrzyczał	nakrzyczałabym, bym nakrzyczała	nakrzyczałobym, bym nakrzyczało	nakrzyczelibyśmy, byśmy nakrzyczeli	nakrzyczałybyśmy, byśmy nakrzyczały
	2nd	nakrzyczałbyś, byś nakrzyczał	nakrzyczałabyś, byś nakrzyczała	nakrzyczałobyś, byś nakrzyczało	nakrzyczelibyście, byście nakrzyczeli	nakrzyczałybyście, byście nakrzyczały
	3rd	nakrzyczałby, by nakrzyczał	nakrzyczałaby, by nakrzyczała	nakrzyczałoby, by nakrzyczało	nakrzyczeliby, by nakrzyczeli	nakrzyczałyby, by nakrzyczały
	impersonal	nakrzyczano by
imperative	1st	niech nakrzyczę			nakrzyczmy
	2nd	nakrzycz			nakrzyczcie
	3rd	niech nakrzyczy			niech nakrzyczą
anterior adverbial participle		nakrzyczawszy
verbal noun		nakrzyczenie

Further reading

• nakrzyczeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• nakrzyczeć in Polish dictionaries at PWN