nabrać

Polish

Etymology

From na- +‎ brać.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈna.brat͡ɕ/

• (Lesser Poland):
  • (Przemyśl) IPA^(key): [ˈna.brat͡ɕ]

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -abrat͡ɕ
• Syllabification: na‧brać

Verb

nabrać pf (imperfective nabierać)

1. (transitive) to draw, to extract
2. (transitive) to acquire, to gain
3. (transitive) to trick, to prank, to have on

   Synonyms: see Thesaurus:oszukać

4. (reflexive with się) to be fooled

Conjugation

Conjugation of nabrać pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		nabrać
future tense	1st	nabiorę			nabierzemy
	2nd	nabierzesz			nabierzecie
	3rd	nabierze			nabiorą
	impersonal	nabierze się
past tense	1st	nabrałem, -(e)m nabrał	nabrałam, -(e)m nabrała	nabrałom, -(e)m nabrało	nabraliśmy, -(e)śmy nabrali	nabrałyśmy, -(e)śmy nabrały
	2nd	nabrałeś, -(e)ś nabrał	nabrałaś, -(e)ś nabrała	nabrałoś, -(e)ś nabrało	nabraliście, -(e)ście nabrali	nabrałyście, -(e)ście nabrały
	3rd	nabrał	nabrała	nabrało	nabrali	nabrały
	impersonal	nabrano
conditional	1st	nabrałbym, bym nabrał	nabrałabym, bym nabrała	nabrałobym, bym nabrało	nabralibyśmy, byśmy nabrali	nabrałybyśmy, byśmy nabrały
	2nd	nabrałbyś, byś nabrał	nabrałabyś, byś nabrała	nabrałobyś, byś nabrało	nabralibyście, byście nabrali	nabrałybyście, byście nabrały
	3rd	nabrałby, by nabrał	nabrałaby, by nabrała	nabrałoby, by nabrało	nabraliby, by nabrali	nabrałyby, by nabrały
	impersonal	nabrano by
imperative	1st	niech nabiorę			nabierzmy
	2nd	nabierz			nabierzcie
	3rd	niech nabierze			niech nabiorą
passive adjectival participle		nabrany	nabrana	nabrane	nabrani	nabrane
anterior adverbial participle		nabrawszy
verbal noun		nabranie

Further reading

• nabrać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• nabrać in Polish dictionaries at PWN
• Aleksander Saloni (1908) “strachu nabrać”, in “Lud rzeszowski”, in Materyały Antropologiczno-Archeologiczne i Etnograficzne (in Polish), volume 10, Kraków: Akademia Umiejętności, page 341