Jump to content

munkur

From Wiktionary, the free dictionary

Icelandic

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Norse munkr, from Old English munuc.[1]

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

munkur m (genitive singular munks, nominative plural munkar)

  1. monk

Declension

[edit]
Declension of munkur (masculine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative munkur munkurinn munkar munkarnir
accusative munk munkinn munka munkana
dative munki munknum, munkinum munkum munkunum
genitive munks munksins munka munkanna

References

[edit]
  1. ^ Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) “munkur”, in Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)