molinarius
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]From molīna (“mill, grinding mill”) + -ārius, substantive of molīnus (“of or pertaining to a mill”), from mola (“millstone”).
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /mo.liːˈnaː.ri.us/, [mɔlʲiːˈnäːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /mo.liˈna.ri.us/, [moliˈnäːrius]
Noun
[edit]molīnārius m (genitive molīnāriī or molīnārī); second declension
Declension
[edit]Second-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | molīnārius | molīnāriī |
genitive | molīnāriī molīnārī1 |
molīnāriōrum |
dative | molīnāriō | molīnāriīs |
accusative | molīnārium | molīnāriōs |
ablative | molīnāriō | molīnāriīs |
vocative | molīnārie | molīnāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Synonyms
[edit]- (miller): molitor
Related terms
[edit]Descendants
[edit]- Asturian: molineru
- Catalan: moliner
- → Dutch: molenaar, mulder
- → Estonian: mölder
- French: meunier
- Friulian: mulinâr
- Italian: mugnaio, mulinaro, molinaro, mulinaio
- → German: Müller, Müllner
- Limburgish: mölder
- Mirandese: molineiro
- Norman: monnyi
- Occitan: molinièr
- Old Galician-Portuguese: molneiro, molleiro
- Sicilian: mulinaru
- Spanish: molinero
- Venetan: munaro, mołinaro, mułinaro, muner, mułiner
- Walloon: mônî
References
[edit]- “molinarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- molinarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.