milczeć

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish milczeć, from Proto-Slavic *mьlčati.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmil.t͡ʂɛt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ilt͡ʂɛt͡ɕ
• Syllabification: mil‧czeć

Verb

milczeć impf

1. (intransitive) not to speak; to keep quiet, to keep silent, to be silent

Conjugation

Conjugation of milczeć impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		milczeć
present tense	1st	milczę			milczymy
	2nd	milczysz			milczycie
	3rd	milczy			milczą
	impersonal	milczy się
past tense	1st	milczałem, -(e)m milczał	milczałam, -(e)m milczała	milczałom, -(e)m milczało	milczeliśmy, -(e)śmy milczeli	milczałyśmy, -(e)śmy milczały
	2nd	milczałeś, -(e)ś milczał	milczałaś, -(e)ś milczała	milczałoś, -(e)ś milczało	milczeliście, -(e)ście milczeli	milczałyście, -(e)ście milczały
	3rd	milczał	milczała	milczało	milczeli	milczały
	impersonal	milczano
future tense	1st	będę milczał, będę milczeć	będę milczała, będę milczeć	będę milczało, będę milczeć	będziemy milczeli, będziemy milczeć	będziemy milczały, będziemy milczeć
	2nd	będziesz milczał, będziesz milczeć	będziesz milczała, będziesz milczeć	będziesz milczało, będziesz milczeć	będziecie milczeli, będziecie milczeć	będziecie milczały, będziecie milczeć
	3rd	będzie milczał, będzie milczeć	będzie milczała, będzie milczeć	będzie milczało, będzie milczeć	będą milczeli, będą milczeć	będą milczały, będą milczeć
	impersonal	będzie milczeć się
conditional	1st	milczałbym, bym milczał	milczałabym, bym milczała	milczałobym, bym milczało	milczelibyśmy, byśmy milczeli	milczałybyśmy, byśmy milczały
	2nd	milczałbyś, byś milczał	milczałabyś, byś milczała	milczałobyś, byś milczało	milczelibyście, byście milczeli	milczałybyście, byście milczały
	3rd	milczałby, by milczał	milczałaby, by milczała	milczałoby, by milczało	milczeliby, by milczeli	milczałyby, by milczały
	impersonal	milczano by
imperative	1st	niech milczę			milczmy
	2nd	milcz			milczcie
	3rd	niech milczy			niech milczą
active adjectival participle		milczący	milcząca	milczące	milczący	milczące
contemporary adverbial participle		milcząc
verbal noun		milczenie

Related terms

• milczenie

 

Further reading

• milczeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• milczeć in Polish dictionaries at PWN