mignąć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *mignǫti. By surface analysis, migać +‎ -nąć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmiɡ.nɔɲt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -iɡnɔɲt͡ɕ
• Syllabification: mig‧nąć

Verb

mignąć pf (imperfective migać)

1. (intransitive) to blink, to flash, to flicker (to appear while being visible only momentarily during fast movement)
2. (intransitive) to flicker (to shine with intermittent light)
3. (intransitive) to make small and fast movements

Conjugation

Conjugation of mignąć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		mignąć
future tense	1st	mignę			migniemy
	2nd	migniesz			migniecie
	3rd	mignie			migną
	impersonal	mignie się
past tense	1st	mignąłem, -(e)m mignął	mignęłam, -(e)m mignęła	mignęłom, -(e)m mignęło	mignęliśmy, -(e)śmy mignęli	mignęłyśmy, -(e)śmy mignęły
	2nd	mignąłeś, -(e)ś mignął	mignęłaś, -(e)ś mignęła	mignęłoś, -(e)ś mignęło	mignęliście, -(e)ście mignęli	mignęłyście, -(e)ście mignęły
	3rd	mignął	mignęła	mignęło	mignęli	mignęły
	impersonal	mignięto
conditional	1st	mignąłbym, bym mignął	mignęłabym, bym mignęła	mignęłobym, bym mignęło	mignęlibyśmy, byśmy mignęli	mignęłybyśmy, byśmy mignęły
	2nd	mignąłbyś, byś mignął	mignęłabyś, byś mignęła	mignęłobyś, byś mignęło	mignęlibyście, byście mignęli	mignęłybyście, byście mignęły
	3rd	mignąłby, by mignął	mignęłaby, by mignęła	mignęłoby, by mignęło	mignęliby, by mignęli	mignęłyby, by mignęły
	impersonal	mignięto by
imperative	1st	niech mignę			mignijmy
	2nd	mignij			mignijcie
	3rd	niech mignie			niech migną
anterior adverbial participle		mignąwszy
verbal noun		mignięcie

Related terms

adjective

• migowy

 

adverbs

• migiem
• na migi
• w mig
• w try miga

 

noun

• mig

 

Further reading

• mignąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• mignąć in Polish dictionaries at PWN