miecznik

Polish

miecznik

Etymology

From miecz +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmjɛt͡ʂ.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛt͡ʂɲik
• Syllabification: miecz‧nik

Noun

miecznik m animal

1. swordfish (Xiphias gladius)

   Synonym: włócznik

2. killer whale, orca (Orcinus orca)

   Synonym: orka

Declension

Declension of miecznik

	singular	plural
nominative	miecznik	mieczniki
genitive	miecznika	mieczników
dative	miecznikowi	miecznikom
accusative	miecznika	mieczniki
instrumental	miecznikiem	miecznikami
locative	mieczniku	miecznikach
vocative	mieczniku	mieczniki

Noun

miecznik m pers

1. (historical) an official in the royal court who was responsible for the arsenal of the king and for carrying his sword
2. (historical) bladesmith, swordsmith
3. (historical) armorer (person who made personal armor)

   Synonym: płatnerz

Declension

Declension of miecznik

	singular	plural
nominative	miecznik	miecznikowie/miecznicy
genitive	miecznika	mieczników
dative	miecznikowi	miecznikom
accusative	miecznika	mieczników
instrumental	miecznikiem	miecznikami
locative	mieczniku	miecznikach
vocative	mieczniku	miecznikowie/miecznicy

Further reading

• miecznik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• miecznik in Polish dictionaries at PWN