mięcz

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: miecz

Old Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Proto-Slavic *męčь. Doublet of miecz, a borrowing from Old Czech.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /mjæ̃t͡ʃ/
  • IPA(key): (15th CE) /mjæ̃t͡ʃ/

Noun

[edit]

mięcz m animacy unattested

  1. (sports) ball (solid or hollow spherical or egg-shaped object that is kicked, thrown, or hit in a game)
    Synonyms: miecz, piła
    • 1977 [mid XV century], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Polskie glosy w rękopisie Kroniki Wincentego Kadłubka, page 146:
      Mittit ei Darius tria munuscula: pilam, gl. ipsam rotundam, myacz, qua ludunt pueri
      [Mittit ei Darius tria munuscula: pilam, gl. ipsam rotundam, mięcz, qua ludunt pueri]
[edit]
adjectives
nouns

References

[edit]
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “mięcz”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN