mezun

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish مأذون (mezun), from Arabic مَأْذُون (maʔḏūn), passive participle of أَذِنَ (ʔaḏina).

Pronunciation

• IPA^(key): /meːˈzʊn/

Adjective

mezun

1. (education) graduated
   • 1934 September 28, “Harp Akademisinin bu seneki mezunları [This year's war college graduates]”, in Hakimiyeti Milliye:

     İki gün önce yani 26 eylûl salı günü İstanbul'da harp akademisinde bu sene akademiden mezun olan kara ve deniz zabitlerimize merasimle diplomaları dağıtılmıştır.

     (please add an English translation of this quotation)

2. (archaic) permitted; authorized, licensed

Related terms

• mezuniyet

References

• Nişanyan, Sevan (2002–) “mezun”, in Nişanyan Sözlük
• Redhouse, James W. (1890) “مأذون”, in A Turkish and English Lexicon‎^[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1654
• Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN