mezuniyet

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish مأذونیت (mezuniyet), from Arabic مَصُونِيَّة (maṣūniyya), from مَصُون (maṣūn). See also Persian مصونیت (masuniyat).

Noun

mezuniyet (definite accusative mezuniyeti, plural mezuniyetler)

1. (education) graduation
2. (obsolete) authority; permission

Declension

Inflection
Nominative	mezuniyet
Definite accusative	mezuniyeti
	Singular	Plural
Nominative	mezuniyet	mezuniyetler
Definite accusative	mezuniyeti	mezuniyetleri
Dative	mezuniyete	mezuniyetlere
Locative	mezuniyette	mezuniyetlerde
Ablative	mezuniyetten	mezuniyetlerden
Genitive	mezuniyetin	mezuniyetlerin
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular mezuniyetim mezuniyetlerim 2nd singular mezuniyetin mezuniyetlerin 3rd singular mezuniyeti mezuniyetleri 1st plural mezuniyetimiz mezuniyetlerimiz 2nd plural mezuniyetiniz mezuniyetleriniz 3rd plural mezuniyetleri mezuniyetleri Definite accusative Singular Plural 1st singular mezuniyetimi mezuniyetlerimi 2nd singular mezuniyetini mezuniyetlerini 3rd singular mezuniyetini mezuniyetlerini 1st plural mezuniyetimizi mezuniyetlerimizi 2nd plural mezuniyetinizi mezuniyetlerinizi 3rd plural mezuniyetlerini mezuniyetlerini Dative Singular Plural 1st singular mezuniyetime mezuniyetlerime 2nd singular mezuniyetine mezuniyetlerine 3rd singular mezuniyetine mezuniyetlerine 1st plural mezuniyetimize mezuniyetlerimize 2nd plural mezuniyetinize mezuniyetlerinize 3rd plural mezuniyetlerine mezuniyetlerine Locative Singular Plural 1st singular mezuniyetimde mezuniyetlerimde 2nd singular mezuniyetinde mezuniyetlerinde 3rd singular mezuniyetinde mezuniyetlerinde 1st plural mezuniyetimizde mezuniyetlerimizde 2nd plural mezuniyetinizde mezuniyetlerinizde 3rd plural mezuniyetlerinde mezuniyetlerinde Ablative Singular Plural 1st singular mezuniyetimden mezuniyetlerimden 2nd singular mezuniyetinden mezuniyetlerinden 3rd singular mezuniyetinden mezuniyetlerinden 1st plural mezuniyetimizden mezuniyetlerimizden 2nd plural mezuniyetinizden mezuniyetlerinizden 3rd plural mezuniyetlerinden mezuniyetlerinden Genitive Singular Plural 1st singular mezuniyetimin mezuniyetlerimin 2nd singular mezuniyetinin mezuniyetlerinin 3rd singular mezuniyetinin mezuniyetlerinin 1st plural mezuniyetimizin mezuniyetlerimizin 2nd plural mezuniyetinizin mezuniyetlerinizin 3rd plural mezuniyetlerinin mezuniyetlerinin

References

• Nişanyan, Sevan (2002–) “mezun”, in Nişanyan Sözlük
• Redhouse, James W. (1890) “مأذونیت”, in A Turkish and English Lexicon‎^[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1654