mevsim

Crimean Tatar

Etymology

Borrowed from Arabic مَوْسِم (mawsim).

Noun

mevsim

1. season (quarter of a year)

Declension

Declension of mevsim

	singular	plural
nominative	mevsim	mevsimler
genitive	mevsimniñ	mevsimlerniñ
dative	mevsimge	mevsimlerge
accusative	mevsimni	mevsimlerni
locative	mevsimde	mevsimlerde
ablative	mevsimden	mevsimlerden

Derived terms

• mevsimlik

References

• Mirjejev, V. A., Usejinov, S. M. (2002) Ukrajinsʹko-krymsʹkotatarsʹkyj slovnyk [Ukrainian – Crimean Tatar Dictionary]‎^[1], Simferopol: Dolya, →ISBN
• “mevsim”, in Luğatçıq (in Russian)

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish موسم (mevsim), from Arabic مَوْسِم (mawsim).

Pronunciation

• IPA^(key): /mevˈsim/

• Audio:

  (file)

Noun

mevsim (definite accusative mevsimi, plural mevsimler)

1. season (part of a year)
   • 1981, “Arkadaşım Eşşek [My Friend Donkey]”, performed by Barış Manço:

     Kaç yıl oldu saymadım köyden göçeli / Mevsimler geldi geçti, görüşmeyeli

     I don’t know how many years it’s been since I left the village / Seasons have come and passed since we last saw each other

   • 2008, “Mevsimler Geçerken [While the Seasons Pass]”, in Umut Kaya, performed by Umut Kaya:

     Mevsimler geçerken, temmuz gelir giderken / Çok istedim, yanımda sen yoktun

     While the seasons pass, July comes and goes / I wanted it so much, you weren’t by my side

Declension

Inflection
Nominative	mevsim
Definite accusative	mevsimi
	Singular	Plural
Nominative	mevsim	mevsimler
Definite accusative	mevsimi	mevsimleri
Dative	mevsime	mevsimlere
Locative	mevsimde	mevsimlerde
Ablative	mevsimden	mevsimlerden
Genitive	mevsimin	mevsimlerin

Hyponyms

• bahar
• güz
• ilkbahar
• kış
• sonbahar
• yaz

Derived terms

• mevsimlik
• mevsimsiz

References

• Redhouse, James W. (1890) “موسم”, in A Turkish and English Lexicon‎^[2], Constantinople: A. H. Boyajian, page 2030