mennta

Icelandic

mennt (“education, skill”) +‎ -a (“verbal suffix”).^[1]

mennta (weak verb, third-person singular past indicative menntaði, supine menntað)

mennta — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að mennta
supine (sagnbót)		menntað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		menntandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég mennta	við menntum	present (nútíð)	ég mennti	við menntum
	þú menntar	þið menntið		þú menntir	þið menntið
	hann, hún, það menntar	þeir, þær, þau mennta		hann, hún, það mennti	þeir, þær, þau mennti

past (þátíð)	ég menntaði	við menntuðum	past (þátíð)	ég menntaði	við menntuðum
	þú menntaðir	þið menntuðuð		þú menntaðir	þið menntuðuð
	hann, hún, það menntaði	þeir, þær, þau menntuðu		hann, hún, það menntaði	þeir, þær, þau menntuðu

imperative (boðháttur)	mennta (þú)	menntið (þið)
	menntaðu	menntiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

menntast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að menntast
supine (sagnbót)		menntast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		menntandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég menntast	við menntumst	present (nútíð)	ég menntist	við menntumst
	þú menntast	þið menntist		þú menntist	þið menntist
	hann, hún, það menntast	þeir, þær, þau menntast		hann, hún, það menntist	þeir, þær, þau menntist

past (þátíð)	ég menntaðist	við menntuðumst	past (þátíð)	ég menntaðist	við menntuðumst
	þú menntaðist	þið menntuðust		þú menntaðist	þið menntuðust
	hann, hún, það menntaðist	þeir, þær, þau menntuðust		hann, hún, það menntaðist	þeir, þær, þau menntuðust

imperative (boðháttur)	menntast (þú)	menntist (þið)
	menntastu	menntisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

menntaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	menntaður	menntuð	menntað	menntaðir	menntaðar	menntuð
accusative (þolfall)	menntaðan	menntaða	menntað	menntaða	menntaðar	menntuð
dative (þágufall)	menntuðum	menntaðri	menntuðu	menntuðum	menntuðum	menntuðum
genitive (eignarfall)	menntaðs	menntaðrar	menntaðs	menntaðra	menntaðra	menntaðra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	menntaði	menntaða	menntaða	menntuðu	menntuðu	menntuðu
accusative (þolfall)	menntaða	menntuðu	menntaða	menntuðu	menntuðu	menntuðu
dative (þágufall)	menntaða	menntuðu	menntaða	menntuðu	menntuðu	menntuðu
genitive (eignarfall)	menntaða	menntuðu	menntaða	menntuðu	menntuðu	menntuðu

^ Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) “mennta”, in Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)