menga

Icelandic

Etymology

Modification (through hypercorrection) of meinga, from mein (“harm”). Compare enginn.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmeiŋka/
• Rhymes: -eiŋka

Verb

menga (weak verb, third-person singular past indicative mengaði, supine mengað)

1. to pollute

Conjugation

menga – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að menga
supine sagnbót		mengað
present participle lýsingarháttur nútíðar		mengandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	menga	mengaði		mengi	mengaði
	þú	mengar	mengaðir		mengir	mengaðir
	hann, hún, það	mengar	mengaði		mengi	mengaði
plural	við	mengum	menguðum		mengum	menguðum
	þið	mengið	menguðuð		mengið	menguðuð
	þeir, þær, þau	menga	menguðu		mengi	menguðu
		imperative boðháttur
singular	þú	menga (þú), mengaðu
plural	þið	mengið (þið), mengiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

mengast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að mengast
supine sagnbót		mengast
present participle lýsingarháttur nútíðar		mengandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	mengast	mengaðist		mengist	mengaðist
	þú	mengast	mengaðist		mengist	mengaðist
	hann, hún, það	mengast	mengaðist		mengist	mengaðist
plural	við	mengumst	menguðumst		mengumst	menguðumst
	þið	mengist	menguðust		mengist	menguðust
	þeir, þær, þau	mengast	menguðust		mengist	menguðust
		imperative boðháttur
singular	þú	mengast (þú), mengastu
plural	þið	mengist (þið), mengisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

mengaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	mengaður	menguð	mengað	mengaðir	mengaðar	menguð
accusative (þolfall)	mengaðan	mengaða	mengað	mengaða	mengaðar	menguð
dative (þágufall)	menguðum	mengaðri	menguðu	menguðum	menguðum	menguðum
genitive (eignarfall)	mengaðs	mengaðrar	mengaðs	mengaðra	mengaðra	mengaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	mengaði	mengaða	mengaða	menguðu	menguðu	menguðu
accusative (þolfall)	mengaða	menguðu	mengaða	menguðu	menguðu	menguðu
dative (þágufall)	mengaða	menguðu	mengaða	menguðu	menguðu	menguðu
genitive (eignarfall)	mengaða	menguðu	mengaða	menguðu	menguðu	menguðu

Anagrams

• megna

Kongo

Noun

menga class 6

1. blood

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• menget
• mengte (simple past)
• mengt (past participle)

Verb

menga

1. inflection of menge:
   1. simple past
   2. past participle

Serbo-Croatian

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Noun

mȅnga f (Cyrillic spelling ме̏нга)

1. (colloquial) menstruation

   Synonyms: kataménije, menstruácija, menoréja, mènses, mènzes, mjȅsečnica, perióda

Declension

    Declension of menga

	singular	plural
nominative	menga	menge
genitive	menge	menga
dative	mengi	mengama
accusative	mengu	menge
vocative	mengo	menge
locative	mengi	mengama
instrumental	mengom	mengama

Uzbek

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmeŋɡa/

Pronoun

menga

1. (personal) dative of men: me, to me