meehelpen

Dutch

Etymology

A compound of mee +‎ helpen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmeːˌɦɛl.pən/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: mee‧hel‧pen

Verb

meehelpen

1. to help out, to assist

Conjugation

Conjugation of meehelpen (strong class 3+7, separable)
infinitive	meehelpen
past singular	hielp mee
past participle	meegeholpen
infinitive	meehelpen
gerund	meehelpen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	help mee	hielp mee	meehelp	meehielp
2nd person sing. (jij)	helpt mee, help mee2	hielp mee	meehelpt	meehielp
2nd person sing. (u)	helpt mee	hielp mee	meehelpt	meehielp
2nd person sing. (gij)	helpt mee	hielpt mee	meehelpt	meehielpt
3rd person singular	helpt mee	hielp mee	meehelpt	meehielp
plural	helpen mee	hielpen mee	meehelpen	meehielpen
subjunctive sing.1	helpe mee	hielpe mee	meehelpe	meehielpe
subjunctive plur.1	helpen mee	hielpen mee	meehelpen	meehielpen
imperative sing.	help mee
imperative plur.1	helpt mee
participles	meehelpend	meegeholpen
1) Archaic. 2) In case of inversion.