Jump to content

markocić

From Wiktionary, the free dictionary

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From markotny +‎ -ić.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

markocić impf

  1. (reflexive with się, Malbork) Synonym of gniewać się [with na (+ accusative) ‘at whom’]
  2. (reflexive with się, Kielce, Lasovia) Synonym of nudzić się [with na (+ accusative) ‘at whom’]

Further reading

[edit]
  • Dr Nadmorski (Józef Łęgowski) (1889) “markocić”, in “Spis wyrazów właściwych gwarze malborskiej i kociewskiej”, in Wisła. Miesięcznik Geograficzno-Etnograficzny (in Polish), volume 3 z.4, page 746
  • Zygmunt Wasilewski (1895) “markocić”, in “Słowniczek wyrazów ludowych we wsi Jaksicach”, in Prace Filologiczne (in Polish), volume 5, Warsaw: skł. gł. w Księgarni E. Wende i Ska, page 93
  • Oskar Kolberg (1865) “markocić”, in Lud. Jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania, przysłowia, obrzędy, gusła, zabawy, pieśni, muzyka i tańce. Serya II. Sandomierskie (in Polish), page 263