mallaitheoir

Irish

Etymology

From mallaigh (“curse”, verb) +‎ -óir (agent noun suffix).

Noun

mallaitheoir m (genitive singular mallaitheora, nominative plural mallaitheoirí)

1. curser, swearer; wicked person

   Synonyms: mallachtóir, mallaíodóir

Declension

Declension of mallaitheoir (third declension)

bare forms case singular plural nominative mallaitheoir mallaitheoirí vocative a mhallaitheoir a mhallaitheoirí genitive mallaitheora mallaitheoirí dative mallaitheoir mallaitheoirí forms with the definite article case singular plural nominative an mallaitheoir na mallaitheoirí genitive an mhallaitheora na mallaitheoirí dative leis an mallaitheoir don mhallaitheoir leis na mallaitheoirí

Mutation

Mutated forms of mallaitheoir

radical	lenition	eclipsis
mallaitheoir	mhallaitheoir	not applicable

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

Further reading

• Ó Dónaill, Niall (1977) “mallaitheoir”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN