mahkeme

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish محكمه (maḥkeme, “a court of justice, tribunal, especially of the cannon law of Islam”), from Arabic مَحْكَمَة (maḥkama, “court”), verbal noun of حَكَمَ (ḥakama, “to exercise authority, to command, to bid, to rule”).

Pronunciation

• IPA^(key): /mah.ceˈme/
• Hyphenation: mah‧ke‧me

Noun

mahkeme (definite accusative mahkemeyi, plural mahkemeler)

1. (law) A court of law, court of justice, tribunal.
2. (colloquial) The legal proceedings.

Declension

Inflection
Nominative	mahkeme
Definite accusative	mahkemeyi
	Singular	Plural
Nominative	mahkeme	mahkemeler
Definite accusative	mahkemeyi	mahkemeleri
Dative	mahkemeye	mahkemelere
Locative	mahkemede	mahkemelerde
Ablative	mahkemeden	mahkemelerden
Genitive	mahkemenin	mahkemelerin
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular mahkemem mahkemelerim 2nd singular mahkemen mahkemelerin 3rd singular mahkemesi mahkemeleri 1st plural mahkememiz mahkemelerimiz 2nd plural mahkemeniz mahkemeleriniz 3rd plural mahkemeleri mahkemeleri Definite accusative Singular Plural 1st singular mahkememi mahkemelerimi 2nd singular mahkemeni mahkemelerini 3rd singular mahkemesini mahkemelerini 1st plural mahkememizi mahkemelerimizi 2nd plural mahkemenizi mahkemelerinizi 3rd plural mahkemelerini mahkemelerini Dative Singular Plural 1st singular mahkememe mahkemelerime 2nd singular mahkemene mahkemelerine 3rd singular mahkemesine mahkemelerine 1st plural mahkememize mahkemelerimize 2nd plural mahkemenize mahkemelerinize 3rd plural mahkemelerine mahkemelerine Locative Singular Plural 1st singular mahkememde mahkemelerimde 2nd singular mahkemende mahkemelerinde 3rd singular mahkemesinde mahkemelerinde 1st plural mahkememizde mahkemelerimizde 2nd plural mahkemenizde mahkemelerinizde 3rd plural mahkemelerinde mahkemelerinde Ablative Singular Plural 1st singular mahkememden mahkemelerimden 2nd singular mahkemenden mahkemelerinden 3rd singular mahkemesinden mahkemelerinden 1st plural mahkememizden mahkemelerimizden 2nd plural mahkemenizden mahkemelerinizden 3rd plural mahkemelerinden mahkemelerinden Genitive Singular Plural 1st singular mahkememin mahkemelerimin 2nd singular mahkemenin mahkemelerinin 3rd singular mahkemesinin mahkemelerinin 1st plural mahkememizin mahkemelerimizin 2nd plural mahkemenizin mahkemelerinizin 3rd plural mahkemelerinin mahkemelerinin

Derived terms

• adalet mahkemesi
• adliye mahkemesi
• ağır ceza mahkemesi
• aile mahkemesi
• asliye ceza mahkemesi
• asliye hukuk mahkemesi
• başhakem
• çizgi hakemi
• çocuk mahkemesi
• idare mahkemesi
• istinaf mahkemesi
• mahkeme açmak
• mahkeme kapısı
• mahkeme kararı
• mahkemelik olmak
• mahkemeye vermek
• meşhut cürümler mahkemesi
• orta hakem
• suçüstü mahkemesi
• sulh hukuk mahkemesi
• şeriye mahkemeleri
• ticaret mahkemesi
• trafik mahkemesi
• uyuşmazlık mahkemesi
• yan hakem
• yardımcı hakem

 

Related terms

• ahkâm
• hakem
• hakim
• hekim
• hikmet
• hüküm
• hükümdar
• hükümet
• hükümran
• istihkâm
• mahkûm
• muhakeme
• muhkem
• mütehakkim
• tahakküm
• tahkim

 

Further reading

• “mahkeme”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Çağbayır, Yaşar (2007) “mahkeme”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 3016