mędrzec

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish mędrzec, from Proto-Slavic *mǫdrьcь. By surface analysis, mądry +‎ -iec.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈmɛn.dʐɛt͡s/

• (Middle Polish) IPA^(key): (16^th c.) /ˈmɛ̃.dr̝ɛt͡s/, (17^th–18^th c.) /ˈmɛ̃.dʐɛt͡s/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛndʐɛt͡s
• Syllabification: mę‧drzec

Noun

mędrzec m pers (female equivalent mędrczyni, related adjective (Middle Polish) mędrców)

1. sage, wise man

Declension

Declension of mędrzec

	singular	plural
nominative	mędrzec	mędrcy/mędrce (deprecative)
genitive	mędrca	mędrców
dative	mędrcowi	mędrcom
accusative	mędrca	mędrców
instrumental	mędrcem	mędrcami
locative	mędrcu	mędrcach
vocative	mędrcze	mędrcy

Related terms

(adjectives):

• mądry
• przemądrzały

(nouns):

• mądrala
• mądrość
• mędrek

(verbs):

• mądrzeć impf
• mądrzyć impf

Further reading

• mędrzec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• mędrzec in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “MĘDRZEC”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Marek Kunicki-Goldfinger (15.06.2020) “MĘDRZEC”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “mędrzec”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 2, Warsaw, page 934