Jump to content

landbegenga

From Wiktionary, the free dictionary

Old English

[edit]

Etymology

[edit]

From land (land) +‎ bīġenġa (inhabitant)

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈlɑndˌbeː.jen.jɑ/, [ˈlɑndˌbeː.jen.d͡ʒɑ]

Noun

[edit]

landbēġenġa m

  1. a husbandman, farmer
  2. inhabitant, native

Declension

[edit]

Weak:

singular plural
nominative landbēġenġa landbēġenġan
accusative landbēġenġan landbēġenġan
genitive landbēġenġan landbēġenġena
dative landbēġenġan landbēġenġum

References

[edit]