laetificus
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]From laetus (“cheerful, joyous”) + -ficus (“making”).
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /lae̯ˈti.fi.kus/, [ɫ̪äe̯ˈt̪ɪfɪkʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /leˈti.fi.kus/, [leˈt̪iːfikus]
Adjective
[edit]laetificus (feminine laetifica, neuter laetificum); first/second-declension adjective
- (poetic) gladdening, glad, joyful, joyous
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | laetificus | laetifica | laetificum | laetificī | laetificae | laetifica | |
genitive | laetificī | laetificae | laetificī | laetificōrum | laetificārum | laetificōrum | |
dative | laetificō | laetificae | laetificō | laetificīs | |||
accusative | laetificum | laetificam | laetificum | laetificōs | laetificās | laetifica | |
ablative | laetificō | laetificā | laetificō | laetificīs | |||
vocative | laetifice | laetifica | laetificum | laetificī | laetificae | laetifica |
Descendants
[edit]References
[edit]- “laetificus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “laetificus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers