kwijtschelden

Dutch

Etymology

From Middle Dutch quite schelden. Equivalent to kwijt (“gone, away”) +‎ schelden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkʋɛi̯tˌsxɛl.də(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: kwijt‧schel‧den

Verb

kwijtschelden

1. to acquit, to forgive (a debt)
2. to remit (a punishment)

Conjugation

Conjugation of kwijtschelden (strong class 3b, separable)
infinitive	kwijtschelden
past singular	schold kwijt
past participle	kwijtgescholden
infinitive	kwijtschelden
gerund	kwijtschelden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	scheld kwijt	schold kwijt	kwijtscheld	kwijtschold
2nd person sing. (jij)	scheldt kwijt, scheld kwijt2	schold kwijt	kwijtscheldt	kwijtschold
2nd person sing. (u)	scheldt kwijt	schold kwijt	kwijtscheldt	kwijtschold
2nd person sing. (gij)	scheldt kwijt	scholdt kwijt	kwijtscheldt	kwijtscholdt
3rd person singular	scheldt kwijt	schold kwijt	kwijtscheldt	kwijtschold
plural	schelden kwijt	scholden kwijt	kwijtschelden	kwijtscholden
subjunctive sing.1	schelde kwijt	scholde kwijt	kwijtschelde	kwijtscholde
subjunctive plur.1	schelden kwijt	scholden kwijt	kwijtschelden	kwijtscholden
imperative sing.	scheld kwijt
imperative plur.1	scheldt kwijt
participles	kwijtscheldend	kwijtgescholden
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• kwijtschelding

Related terms

• schuld