kwijlen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch quilen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkʋɛi̯lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: kwij‧len
• Rhymes: -ɛi̯lən

Verb

kwijlen

1. (intransitive) to drool

Conjugation

Conjugation of kwijlen (weak)
infinitive	kwijlen
past singular	kwijlde
past participle	gekwijld
infinitive	kwijlen
gerund	kwijlen n
	present tense	past tense
1st person singular	kwijl	kwijlde
2nd person sing. (jij)	kwijlt, kwijl2	kwijlde
2nd person sing. (u)	kwijlt	kwijlde
2nd person sing. (gij)	kwijlt	kwijlde
3rd person singular	kwijlt	kwijlde
plural	kwijlen	kwijlden
subjunctive sing.1	kwijle	kwijlde
subjunctive plur.1	kwijlen	kwijlden
imperative sing.	kwijl
imperative plur.1	kwijlt
participles	kwijlend	gekwijld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Afrikaans: kwyl
• → Saramaccan: kwéi, kpéi