kumandan

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish قوماندان (komandan), from French commandant.

Pronunciation

• IPA^(key): /ku.mɑn.dɑn/

Noun

kumandan (definite accusative kumandanı, plural kumandanlar)

1. commander

   Synonym: komutan

Declension

Declension of kumandan

singular plural nominative kumandan kumandanlar definite accusative kumandanı kumandanları dative kumandana kumandanlara locative kumandanda kumandanlarda ablative kumandandan kumandanlardan genitive kumandanın kumandanların Predicative forms singular plural 1st singular kumandanım kumandanlarım 2nd singular kumandansın kumandanlarsın 3rd singular kumandan kumandandır kumandanlar kumandanlardır 1st plural kumandanız kumandanlarız 2nd plural kumandansınız kumandanlarsınız 3rd plural kumandanlar kumandanlardır