komutan

Turkish

Etymology

Phono-semantic matching of French commandant, a post-Ottoman coinage from a Turkic root to replace French derived kumandan.

Noun

komutan (definite accusative komutanı, plural komutanlar)

1. commander

Declension

Declension of komutan

singular plural nominative komutan komutanlar definite accusative komutanı komutanları dative komutana komutanlara locative komutanda komutanlarda ablative komutandan komutanlardan genitive komutanın komutanların Predicative forms singular plural 1st singular komutanım komutanlarım 2nd singular komutansın komutanlarsın 3rd singular komutan komutandır komutanlar komutanlardır 1st plural komutanız komutanlarız 2nd plural komutansınız komutanlarsınız 3rd plural komutanlar komutanlardır

Derived terms

• komutanlık

References

• Nişanyan, Sevan (2002–) “komutan”, in Nişanyan Sözlük
• Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN