kucnąć

Polish

Etymology

From kucać +‎ -nąć.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈkut͡s.nɔɲt͡ɕ/

• (Masovia):
  • (Far Masovian) IPA^(key): /ˈkut͡s.nɔɲt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ut͡snɔɲt͡ɕ
• Syllabification: kuc‧nąć

Verb

kucnąć pf (imperfective kucać)

1. (intransitive) to squat

Conjugation

Conjugation of kucnąć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		kucnąć
future tense	1st	kucnę			kucniemy
	2nd	kucniesz			kucniecie
	3rd	kucnie			kucną
	impersonal	kucnie się
past tense	1st	kucnąłem, -(e)m kucnął	kucnęłam, -(e)m kucnęła	kucnęłom, -(e)m kucnęło	kucnęliśmy, -(e)śmy kucnęli	kucnęłyśmy, -(e)śmy kucnęły
	2nd	kucnąłeś, -(e)ś kucnął	kucnęłaś, -(e)ś kucnęła	kucnęłoś, -(e)ś kucnęło	kucnęliście, -(e)ście kucnęli	kucnęłyście, -(e)ście kucnęły
	3rd	kucnął	kucnęła	kucnęło	kucnęli	kucnęły
	impersonal	kucnięto
conditional	1st	kucnąłbym, bym kucnął	kucnęłabym, bym kucnęła	kucnęłobym, bym kucnęło	kucnęlibyśmy, byśmy kucnęli	kucnęłybyśmy, byśmy kucnęły
	2nd	kucnąłbyś, byś kucnął	kucnęłabyś, byś kucnęła	kucnęłobyś, byś kucnęło	kucnęlibyście, byście kucnęli	kucnęłybyście, byście kucnęły
	3rd	kucnąłby, by kucnął	kucnęłaby, by kucnęła	kucnęłoby, by kucnęło	kucnęliby, by kucnęli	kucnęłyby, by kucnęły
	impersonal	kucnięto by
imperative	1st	niech kucnę			kucnijmy
	2nd	kucnij			kucnijcie
	3rd	niech kucnie			niech kucną
anterior adverbial participle		kucnąwszy
verbal noun		kucnięcie

Further reading

• kucnąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• kucnąć in Polish dictionaries at PWN
• Wojciech Grzegorzewicz (1894) “kucnąć”, in Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności (in Polish), volume 5, Krakow: Akademia Umiejętności, page 112