książę

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *kъnęžę, from Proto-Slavic *kъnędzь (whence ksiądz), from Proto-Germanic *kuningaz. Cognate with Old High German kuning (“king”).

Pronunciation

• IPA^(key): (normal speech) /ˈkɕɔw̃.ʐɛ/, (careful speech) /ˈkɕɔw̃.ʐɛw̃/, (normal speech) /ˈkɕɔn.ʐɛ/, (careful speech) /ˈkɕɔn.ʐɛw̃/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔw̃ʐɛw̃
• Syllabification: ksią‧żę

Noun

książę m pers (female equivalent księżna)

1. prince
2. duke

Declension

Declension of książę

	singular	plural
nominative	książę	książęta
genitive	księcia	książąt
dative	księciu	książętom
accusative	księcia	książąt
instrumental	księciem	książętami
locative	księciu	książętach
vocative	książę	książęta

Derived terms

adjectives

• arcyksiążęcy
• książęcy

 

idiom

• co wolno księciu, nie wolno prosięciu

 

nouns

• arcyksiążę
• arcyksięstwo
• arcyksiężna
• arcyksiężniczka
• księstwo
• księżna

 

Related terms

noun

• księżyc

 

Further reading

• książę in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• książę in Polish dictionaries at PWN