królobójca

Polish

Etymology

From król +‎ -o- +‎ bić +‎ -ca.

Pronunciation

• IPA^(key): /kru.lɔˈbuj.t͡sa/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ujt͡sa
• Syllabification: kró‧lo‧bój‧ca

Noun

królobójca m pers (female equivalent królobójczyni)

1. regicide (person who commits regicide)

Declension

Declension of królobójca

	singular	plural
nominative	królobójca	królobójcy/królobójce (deprecative)
genitive	królobójcy	królobójców
dative	królobójcy	królobójcom
accusative	królobójcę	królobójców
instrumental	królobójcą	królobójcami
locative	królobójcy	królobójcach
vocative	królobójco	królobójcy

Related terms

adjective

• królobójczy

 

noun

• królobójstwo

 

Further reading

• królobójca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• królobójca in Polish dictionaries at PWN