kować
Jump to navigation
Jump to search
Old Polish
[edit]Etymology
[edit]Inherited from Proto-Slavic *kovàti.
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]kować impf
- (attested in Lesser Poland) to forge
- 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki[1], Krakow: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego, pages 128, 3:
- Na chrzebcze mogem kowaly sø grzeszny
- [Na chrzebcie mojem kowali są grzeszni]
- (attested in Greater Poland) to mint coins; to forge coins
- (attested in Greater Poland) to manacle, to shackle
- 1959 [1405], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty poznańskie, volume I, number 760, Poznań:
- Yaco na ftore postawene... yego *dzloweka ne cowal ane go na ranki dal
- [Jako na wtore postawienie... jego człowieka nie kował ani go na ręki dał]
Derived terms
[edit]nouns
Related terms
[edit]nouns
Descendants
[edit]- Polish: kuć
References
[edit]- B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “kować”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN