korra

See also: korrá

Albanian

Verb

korra

1. first-person singular aorist of korr

Estonian

Noun

korra

1. genitive singular of kord

Hungarian

Etymology

kor +‎ -ra

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈkorːɒ]
• Hyphenation: kor‧ra

Noun

korra

1. sublative singular of kor

Icelandic

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkʰɔrːa/
• Rhymes: -ɔrːa

Verb

korra (weak verb, third-person singular past indicative korraði, supine korrað)

1. (intransitive) to rattle (from the throat)

   Synonym: snörla

Usage notes

• This verb is often used impersonally, i.e. það korrar í [pronoun/name in dative case].

Conjugation

korra – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að korra
supine sagnbót		korrað
present participle lýsingarháttur nútíðar		korrandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	korra	korraði		korri	korraði
	þú	korrar	korraðir		korrir	korraðir
	hann, hún, það	korrar	korraði		korri	korraði
plural	við	korrum	korruðum		korrum	korruðum
	þið	korrið	korruðuð		korrið	korruðuð
	þeir, þær, þau	korra	korruðu		korri	korruðu
		imperative boðháttur
singular	þú	korra (þú), korraðu
plural	þið	korrið (þið), korriði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Derived terms

• korr (“rattle in the throat”)

Romani

Noun

korra

1. nominative plural of korr