korcić

Polish

Etymology

Borrowed from Ukrainian корті́ти (kortíty), from Proto-Slavic *kъrtěti. Doublet of karcić (“to scold”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkɔr.t͡ɕit͡ɕ/
• Rhymes: -ɔrt͡ɕit͡ɕ
• Syllabification: kor‧cić

Verb

korcić impf (perfective skorcić)

1. (transitive) to entice, to tempt

   Synonyms: kusić, nęcić

Conjugation

Conjugation of korcić impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		korcić
present tense	1st	korcę			korcimy
	2nd	korcisz			korcicie
	3rd	korci			korcą
	impersonal	korci się
past tense	1st	korciłem, -(e)m korcił	korciłam, -(e)m korciła	korciłom, -(e)m korciło	korciliśmy, -(e)śmy korcili	korciłyśmy, -(e)śmy korciły
	2nd	korciłeś, -(e)ś korcił	korciłaś, -(e)ś korciła	korciłoś, -(e)ś korciło	korciliście, -(e)ście korcili	korciłyście, -(e)ście korciły
	3rd	korcił	korciła	korciło	korcili	korciły
	impersonal	korcono
future tense	1st	będę korcił, będę korcić	będę korciła, będę korcić	będę korciło, będę korcić	będziemy korcili, będziemy korcić	będziemy korciły, będziemy korcić
	2nd	będziesz korcił, będziesz korcić	będziesz korciła, będziesz korcić	będziesz korciło, będziesz korcić	będziecie korcili, będziecie korcić	będziecie korciły, będziecie korcić
	3rd	będzie korcił, będzie korcić	będzie korciła, będzie korcić	będzie korciło, będzie korcić	będą korcili, będą korcić	będą korciły, będą korcić
	impersonal	będzie korcić się
conditional	1st	korciłbym, bym korcił	korciłabym, bym korciła	korciłobym, bym korciło	korcilibyśmy, byśmy korcili	korciłybyśmy, byśmy korciły
	2nd	korciłbyś, byś korcił	korciłabyś, byś korciła	korciłobyś, byś korciło	korcilibyście, byście korcili	korciłybyście, byście korciły
	3rd	korciłby, by korcił	korciłaby, by korciła	korciłoby, by korciło	korciliby, by korcili	korciłyby, by korciły
	impersonal	korcono by
imperative	1st	niech korcę			korćmy
	2nd	korć			korćcie
	3rd	niech korci			niech korcą
active adjectival participle		korcący	korcąca	korcące	korcący	korcące
passive adjectival participle		korcony	korcona	korcone	korceni	korcone
contemporary adverbial participle		korcąc
verbal noun		korcenie

Further reading

• korcić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• korcić in Polish dictionaries at PWN